Houtskool is haar medium. Daarmee tekent ze op schilderslinnen metershoge landschappen. Hollandse jungles. Natuur die haar eigen gang mag gaan. Biodiversiteit. De doeken van Anouk Griffioen zijn van een museale kwaliteit.
Goede kunstenaars met biodiversiteit als thema zijn dun gezaaid. Om die reden presenteerde het tijdschrift over duurzaamheid P+ de overweldigende landschappen van Anouk Griffioen in een P+ Special. Daarin haar Hollandse jungles in zwart-wit. Het bijzondere: Griffioen werd bekend met enorme portretten van fashionmodellen. Gaandeweg verdwenen die prachtige vrouwen in het ruige struikgewas van haar metershoge doeken. Zitten ze daar nog? Komen ze er ooit weer uit?
“We moeten naar georganiseerde rommeltjes toe”
Wie het werk van Griffioen (1979) ziet, denkt aan Louise Vet. Wie ooit luisterde naar deze hoogleraar ecologie denkt meteen aan haar adviezen over hoe we ons land opnieuw op natuurlijke wijze kunnen herinrichten. Niet te strak en niet te netjes. “We moeten naar georganiseerde rommeltjes toe.” Zo ziet het werk van Anouk Griffioen eruit. Het is alsof op haar doeken de natuur haar eigen gang is gegaan. Anouk ‘nailed it’, zouden Amerikanen zeggen.
Een belangrijke inspiratiebron voor Griffioen is de tuinkunstenaar Piet Oudolf, die in Nederland onder andere tuinen maakte voor het Singer museum en museum Voorlinden, maar ook voor het meest beroemde restaurant ter wereld: Moma in Kopenhagen. Het tijdschrift P+ portretteerde Oudolf ook in een Special over biodiversiteit.
Griffioen was overdonderd toen ze vele jaren geleden over de in onbruik geraakte spoorlijn boven New York liep, de Highline. Daar toonde Oudolf de Amerikanen welke planten en bloemen er op hun eigen prairies groeiden.
“Ik was helemaal verliefd op Piet Oudolf”
In P+: ‘Anouk ging er nog eens heen en nog eens. Ik was helemaal verliefd op Piet Oudolf, zegt ze. Zo vet. Die echte natuur, omringd door een zinderende stad. Het fascineerde haar. Daar boven uitstekend billboards, als openbare expositieruimte voor kunstenaars. Daar te mogen hangen. Over vijf jaar pak ik zo’n billboard, beloofde ze zichzelf. Met een enorme tekening, als een ode aan Piet.’
Bij het grote publiek is het werk Griffioen bekend omdat zij de tekeningen maakte voor de schilderes in de populaire tv-serie Penoza. Ook maakte ze in de serie Sterren op het doek een portret van Anne Wil Blankers. Ze tekende van de actrice het achterhoofd, maar werd door de geportretteerde wel uitgekozen als het werk dat ze mee naar huis wilde nemen.
Dat verdwijnen van vrouwen speelt in de P+ Special over Anouk Griffioen een hoofdrol. Zelfs wanneer ze zich laat fotograferen verbergt ze zich graag in de schaduw, of achter haar wilde bos zwart haar.
Te klagen heeft ze niet over belangstelling voor haar werk. Commissies van musea bezoeken haar atelier. In een collegezaal van de Erasmus Universiteit hangt een heel groot doek van haar, van zes meter bij drie meter. Ook een ecologisch landschap. Een hoogleraar psychologie zei erover: ‘Heb ik tijdens het college geven eindelijk iets moois om naar te kijken en aan te refereren’.
“Wij willen met jou de natuur in huis halen”
Ook particulieren kopen haar werk. Zulke klanten hoort ze wel eens dingen zeggen als: ‘Wij wonen in zo’n betonnen doos, wij willen met jou de natuur in huis halen’.
Daar moet ze dan aan denken als ze minister-president Rutte op tv voor een nietszeggend kunstwerk ziet staan. Griffioen in P+: “Man, kan je daar niet even iets anders ophangen? Bel me eens.”
