Haar houten kleed nodigt uit om grappen over te maken. Zo van: ‘Dit tapijt hoef je niet meer te kloppen’. In de kunstwereld wordt het werk van Selva Aparicio echter heel serieus genomen. Dit in een eiken vloer uitgehakte kleed bijvoorbeeld gaat over ‘herinneringen uit mijn jeugd’.
Selva Aparicio is een interdisciplinaire kunstenaar met werken die dieper ingaan op ideeën over herinnering, dood, intimiteit en rouw. Geboren en getogen in de bossen net buiten Barcelona, Spanje, vond ze van jongs af aan troost in de natuur en ontwikkelde ze een diepe interesse in leven en dood, geïnspireerd door de natuurlijke wereld om haar heen.
Hout is maar een van de materialen waarmee ze werkt. Andere natuurlijke materialen zijn de vleugels van cicades, slabladeren, oesterschelpen en zelfs menselijke kadavers…
Zelf zegt ze daarover: “Ik ben geïnspireerd door de vergankelijkheid van het leven, verlies en intimiteit. Mijn kunst weerspiegelt de verborgen schoonheid die te vinden is in de details van de natuurlijke wereld, en het besef dat schoonheid verschrikkelijke dingen kan maskeren. Ik observeer en manipuleer stilletjes zowel levende als dode objecten, waarbij ik hun evolutie verzamel en documenteer.”
Bedekken en blootleggen
Haar werk doet het goed; in het coronajaar 2022 toonde ze werken in maar liefst tien exposities in Europa, de VS en China. Wie haar dus wil uitlachen vanwege haar uitgehakte tapijt doet er goed aan even tot tien te tellen en ondertussen haar biografie en lijst met Awards te bekijken.
Wat Selva Aparicio zelf zegt over haar uitgehakte kleed in een eikenhouten vloer? “Dit werk gaat over bedekken en blootleggen, over trauma en getuigen.”
